ദൈവിക ഇടപെടലും അസ്വസ്ഥതയും.........
സ്വസ്ഥമെന്ന് ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്ന എന്‍റെ വീട്ടിലേക്കു (ജീവിതത്തിലേക്ക്)
ഒരിക്കല്‍ ഒരു പടുവൃദ്ധന്‍ അനുവാദം പോലും ചോദിക്കാതെ പടികയറി വന്നു.........
ആ വൃദ്ധന്‍ എന്നോട് ഒരല്‍പം സമയം മാത്രം ചോദിച്ചു......
എന്‍റെ സ്വസ്ഥതയ്ക്ക് ഭംഗം വരുത്തിയ ആ മനുഷ്യനോട് എനിക്ക് കലശലായ ദേഷ്യം
തോന്നിയെങ്കിലും (ഒരു ബഹുരാഷ്ട്രകുത്തക പുഞ്ചിരി എന്‍റെ മുഖത്ത് പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്)
ആ മനുഷ്യന്‍റെ മുന്‍പില്‍ (ഒരു കൊളോണിയല്‍ വിനയത്തോടെ) ഞാന്‍ നിന്നു........
ആ മനുഷ്യന്‍ വളരെനേരം എന്നോട് സംസാരിച്ചു.............
എപ്പോഴോ എന്‍റെ അനുവാദമില്ലാതെ ആ മനുഷ്യന്‍ എന്‍റെ വീടിന്‍റെ
പടിയിറങ്ങി........
പക്ഷേ......അന്നുമുതല്‍ ആ മനുഷ്യന്‍ എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ വാസം
തുടങ്ങി.........
ആ മനുഷ്യന്‍റെ വാക്കുകളില്‍ ജീവന്‍റെ തുടിപ്പുണ്ടായിരുന്നു........
ആ മനുഷ്യന്‍റെ മുഖത്ത് സ്നേഹത്തിലും നീതിയിലും കരുണയിലും പൊതിഞ്ഞ ഒരുതരം രോഷം
നിറഞ്ഞിരുന്നു...........
ആ മനുഷ്യന്‍റെ മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ ശരീരത്തില്‍ ഉയിര്‍പ്പിന്‍റെ
ശക്തിയുണ്ടായിരുന്നു.........
ആരൊക്കെയോ ചേര്‍ന്ന് മുറിപ്പെടുത്തിയ ശോഷിച്ച കൈകളില്‍ ഞാന്‍ പോരാട്ടത്തിന്‍റെ
അണയാത്ത അഗ്നി ഞാന്‍ കണ്ടു...........
ആ മനുഷ്യന്‍റെ കണ്ണിലെ തീവ്രത എന്നില്‍ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിച്ചു........
രാത്രിയുടെ നിശബ്ദതയില്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.........ആ മനുഷ്യന്‍ എന്നില്‍
ജീവിക്കുന്നുവെന്ന്........
പകലിന്‍റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഞാന്‍ ജീവന്‍റെ നിഷേധം തിരിച്ചറിഞ്ഞു.......
രാത്രിയുടെ മറവില്‍ തേര്‍വാഴ്ച നടത്തുന്ന ശക്തികളെ ഞാന്‍ കണ്ടു.......
ജീവനായുള്ള നിലവിളികള്‍ എനിക്കിപ്പോള്‍ കേള്‍ക്കാം.........
ശക്തിയുള്ളവന്‍ ശക്തികുറഞ്ഞവനെ ആക്രമിച്ചു കീഴടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍
എനിക്കോര്‍മ വന്നത് ആ മനുഷ്യന്‍റെ വാക്കുകളായിരുന്നു........
ഞാന്‍ അസ്വസ്ഥനായിത്തുടങ്ങി.........
ആ മനുഷ്യനെ പിന്നീടെപ്പോഴൊക്കെയോ ഞാന്‍ പലയിടങ്ങളില്‍ കണ്ടു...........അപ്പോഴൊക്കെ
ആ മനുഷ്യന്‍ നിരന്തരം ഇടപെടലുകള്‍ നടത്തുകയായിരുന്നു.......
പിന്നീടുള്ള എന്‍റെ യാത്ര ആ വൃദ്ധനോടൊപ്പമായിരുന്നു........
അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു എന്‍റെ യാത്ര
ക്രിസ്തുവിനോടൊപ്പമാണെന്ന്........ഞാന്‍ തനിയെ അല്ലെന്നും.......
No comments:
Post a Comment